Περιγραφή
Περιέχει
Αγριοτριανταφυλλιά
Οι καρποί της άγριοτριανταφυλλιάς αποτελούν εξαιρετική πηγή ιχνοστοιχείων, βιταμινών και αντιοξειδωτικών. Περιέχει πολύ υψηλά επίπεδα πολυφαινολών και σε αυτό οφείλεται η μεγάλη αντιοξειδωτική τους δράση. Επίσης, περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης C, βιταμίνη Ε, και Β9 ή φυλλικού οξέος. Ρόδι
Τα ρόδια είναι μία πλούσια πηγή παραγωγής θρεπτικών συστατικών και περιέχει πρωτεΐνες, φυτικές ίνες, βιταμίνη C, βιταμίνη Κ, φολλικό οξύ και κάλιο. Βοηθά στη βελτίωση της υγείας του εντέρου και στη λειτουργία της πέψης ενώ λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του ροδιού σε φυτικές ίνες, συμβάλλει και στη θεραπεία της δυσκοιλιότητας. Επίσης, το πλήθος βιταμινών και μετάλλων που περιέχει συμβάλλουν στην πρόληψη του καρκίνου και των καρδιακών παθήσεων. Αψιθιά Αρτεμισία
( Artemisia absinthium)Τονωτικό του πεπτικού συστήματος. Από τα πιο παλιά φαρμακευτικά φυτά, γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη και από τη θεά Άρτεμις που της έδωσε το όνομά της. Καταπολεμά τα παράσιτα των εντέρων και λειτουργεί σαν ήπιο καθαρτικό βελτιώνοντας την πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών ενώ είναι ευεργετική η δράση της στους διαβητικούς. Γαρύφαλλο
Καλλιεργείται από την αρχαιότητα και είναι από τα πιο παλιά καλλωπιστικά φυτά και όχι μόνο. Το γαρύφαλλο περιέχει σημαντική ποσότητα μετάλλων, όπως μαγνήσιο, μαγγάνιο, κάλιο, σίδηρο και σελήνιο. Δρα ως αντιφλεγμονώδες και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά , όπως η ευγενόλη, η οποία συμβάλει στην υγεία του ήπατος. Επίσης, αξιόλογες είναι οι αντιμικροβιακές του ιδιότητες και έτσι μπορεί να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα διάφορα βακτήρια. Λυκίσκος (Humulus lupulus)
Συγγενεύει με την κάνναβη και την τσουκνίδα. Περιέχει πολυάριθμα φλαβονοειδή και πρόδρομα οιστρογόνα. Έχει αντιϊικές, αντιμικροβιακές ιδιότητες και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις βακτηριακής δυσεντερίας.
Μέσα από την βοτανοθεραπεία βρίσκουμε φυσικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας!
Μπορεί η κλασική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης.
Έως και το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, τα κύρια μέσα θεραπείας των ανθρώπων ήταν τα βότανα και έχουν χρησιμοποιηθεί από όλους τους πολιτισμούς της γης.
Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων.
Ο Ασκληπιός με τα «φαρμακοτριβεία» του και τα «υγιεινοθεραπευτήριά» του θεοποιήθηκε με περισσότερα από 340 Ασκληπιεία κατά τον 6ο π.Χ. αι.
Ο Γαληνός, χρησιμοποίησε και συνδυασμούς βοτάνων, διότι όπως υποστήριζε, με τα απλά βότανα, αρκετές φορές, δεν θεραπεύονται «αι παρά φύσιν διαθέσεις».
Τα σκευάσματα του Γαληνού, γνωστά και ως γαληνικά σκευάσματα είναι τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται μέχρι στις μέρες μας από τους βοτανολόγους ιατρούς.
Ο πατέρας της βοτανικής, ο Θεόφραστος, στα εννιά βιβλία του «περί φυτών ιστορίας», περιγράφει τα φυτά και τις φαρμακολογικές τους ιδιότητες.
Ο Διοσκουρίδης, ο διασημότερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας,στον 1ο αιώνα μ.Χ., έγραψε ένα πολύ σημαντικό έργο το «περί ύλης ιατρικής» δηλαδή των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, μελέτησε περίπου 500 φυτά και τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Σύντομα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ.
