Περιγραφή
Περιέχει ΑΧΙΛΛΕΑ ή Αγριαψιθιά και χιλιόφυλλος (Achillea millefolium) Γνωστό βότανο από την αρχαιότητα, η αχιλλέα πήρε το όνομά της από τον Αχιλλέα, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, χρησιμοποιούσε το βότανο αυτό για να φροντίζει τις πληγές του, καθώς έχει εξαιρετικές, επουλωτικές και αιμοστατικές ιδιότητες. Η Αχιλλέα περιέχει ποικιλία βιοδραστικών συστατικών. Από αυτά, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φλαβονοειδή, στα οποία φαίνεται πως οφείλονται οι περισσότερες σημαντικές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του βοτάνου. Τονώνει και προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα και λειτουργεί ως αντιθρομβωτικό. Αυξάνει την εφίδρωση, εξαιρετικό αντιπυρετικό. Έχει σημαντική αντιμικροβιακή και άριστη ηπατοπροστατευτική δράση! Rosa canina-αγριοτριανταφυλλιά ή κυνόροδο Εξαιρετικό τονωτικό σε περιπτώσεις γενικής εξασθένησης του οργανισμού, για λοιμώξεις και κρυολογήματα. Τα κυνόροδα είναι μία από τις καλύτερες φυσικές πηγές της βιταμίνης C Είναι χαρακτηριστικό ότι τρεις καρποί του φυτού αντιστοιχούν με τη βιταμίνη που μας προσφέρει ένα πορτοκάλι.. Περιέχουν επίσης βιταμίνες Α, Β και Κ, οργανικά οξέα, καροτινοειδή (προβιταμίνη Α), πηκτίνη, κλπ.
Μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε λοιμώξεις και ιδιαίτερα τα κρυολογήματα, βελτιώνοντας την άμυνα του οργανισμού μας.
Διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία, κατεβάζει την πίεση, αυξάνει την ελαστικότητα των αγγείων και βελτιώνει την καρδιοαγγειακή λειτουργία. ΑΓΡΙΜΟΝΙΟ – Ευπατόριο (Agrimonia eupatoria) Ο Διοσκουρίδης βάπτισε το αγριμόνιο “ευπατόριο” προς τιμήν του Ευπάτορα, του γνωστού βασιλιά του Πόντου, που ήταν διάσημος βοτανολόγος.
Πλούσιο σε τατίνες, σίδηρο, γλυκοειδικά πικρά στοιχεία, βιταμίνη Β και Κ, πυριτικό οξύ. Ανακουφίζει από τον πόνο, ρίχνει τον πυρετό ενώ παρέχει ανοσοενισχυτικές ιδιότητες. Ανακουφίζει βρογχίτιδες ή τραχειίτιδες, καταρροή και αντιμετωπίζει εκπληκτικά τη φλεγμονή του φάρυγγα και των φωνητικών οργάνων (βοτάνι των αοιδών). Βήχιο (Τουσιλάγκο)
Βήχιον το ονόμασε ο Διοσκουρίδης, που το θεωρούσε το πιο δραστικό αντιβηχικό!
Χρησιμοποιείται για βρογχίτιδες, λαρυγγίτιδα, άσθμα και
η καταπραϋντική αποχρεμπτική του δράση το καθιστά χρήσιμο στα περισσότερα προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος. Malva sylvestris (μολόχα) Άλλες κοινές ονομασίες: Μουλούχα, Μολάχη, Μουλάγκα Ένα φυτό που χρησιμοποιείται σε αρκετά φαρμακευτικά σκευάσματα. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ασθενειών του αναπνευστικού συστήματος, του βήχα, της βρογχίτιδας και φλεγμονών της στοματικής κοιλότητας, λαρυγγίτιδας, φαρυγγίτιδας. Θεωρείται μαλακτικό, αποχρεμπτικό, κινητικό του εντέρου, βοηθώντας παράλληλα στη διατήρηση της καλής υγείας του πεπτικού συστήματος. Olea Sylvestris (αγριελιά) Φυτό με εξαιρετικές ιδιότητες η Άγρια Ελιά είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά στοιχεία, βιταμίνες – πλούσια σε βιταμίνη Ε – και πολυφαινόλες. Βοηθά στην ομαλή λειτουργία των αρτηριών και εμποδίζει τη δημιουργία θρομβώσεων. Ενισχύει τη φυσική άμυνα του οργανισμού, σκοτώνει παθογόνους μικροοργανισμούς, βοηθά στην αντιμετώπιση της γρίπης, της πνευμονίας, των αρθριτικών, στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, της χοληστερίνης, του διαβήτη και του καρκίνου. Συντελεί στην καλή υγεία του εγκεφάλου, καθώς και στην καλή υγεία των οστών. Εκουιζέτο ( equisetum) Χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων για προβλήματα στους πνεύμονες (αναπνευστικές διαταραχές), των νεφρών και ανταποκρίνεται εξαιρετικά στις φλεγμονές του ουροποιητικού συστήματος (προβλήματα προστάτη) Επίσης έχει πολύ υψηλή συγκέντρωση σε διοξείδιο του πυριτίου και για τον λόγο αυτό οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία των πληγών και τη μείωση της αιμορραγίας. Περιέχει πολύτιμα φλαβονοειδή, υδατοδιαλυτό πυριτικό, άλας, κάλιο, σελήνιο, μαγγάνιο και μαγνήσιο.
Το διοξείδιο του πιρυτίου που περιέχει βοηθάει στην απορρόφηση του ασβεστίου και εμποδίζει την εναπόθεση λιπιδίων στις αρτηρίες
Μέσα από την βοτανοθεραπεία βρίσκουμε φυσικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας!
Μπορεί η κλασική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης.
Έως και το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, τα κύρια μέσα θεραπείας των ανθρώπων ήταν τα βότανα και έχουν χρησιμοποιηθεί από όλους τους πολιτισμούς της γης.
Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων.
Ο Ασκληπιός με τα «φαρμακοτριβεία» του και τα «υγιεινοθεραπευτήριά» του θεοποιήθηκε με περισσότερα από 340 Ασκληπιεία κατά τον 6ο π.Χ. αι.
Ο Γαληνός, χρησιμοποίησε και συνδυασμούς βοτάνων, διότι όπως υποστήριζε, με τα απλά βότανα, αρκετές φορές, δεν θεραπεύονται «αι παρά φύσιν διαθέσεις».
Τα σκευάσματα του Γαληνού, γνωστά και ως γαληνικά σκευάσματα είναι τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται μέχρι στις μέρες μας από τους βοτανολόγους ιατρούς.
Ο πατέρας της βοτανικής, ο Θεόφραστος, στα εννιά βιβλία του «περί φυτών ιστορίας», περιγράφει τα φυτά και τις φαρμακολογικές τους ιδιότητες.
Ο Διοσκουρίδης, ο διασημότερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας,στον 1ο αιώνα μ.Χ., έγραψε ένα πολύ σημαντικό έργο το «περί ύλης ιατρικής» δηλαδή των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, μελέτησε περίπου 500 φυτά και τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Σύντομα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ.
