Περιγραφή
Η χρυσή ρίζα (Rhodiola, Rhodiola rosea) έχει κατηγοριοποιηθεί ως προσαρμογόνο από τους Ρώσους ερευνητές, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι έχει την ικανότητα να αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού σε διάφορα είδη στρες
Οι έρευνες καταδεικνύουν την εξαιρετική χρησιμότητά της σε περιπτώσεις ατονίας (μείωση της απόδοσης στην εργασία, δυσκολία στον ύπνο, μειωμένη όρεξη, ευερεθιστικότητα, υπέρταση, κεφαλαλγίες και κόπωση), που προκύπτουν από έντονη φυσική ή πνευματική καταπόνηση.
Έχει προστατευτική δράση για την καρδιά, τους πνεύμονες και το κεντρικό νευρικό σύστημα
Το Ilex (αρκουδοπούρναρο) τονωτικό του νευρικού συστήματος και ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος. περιέχει βιταμίνες C, B2, B6 καθώς και Νιασίνη, Μαγνήσιο, Σίδηρο και Σελήνιο. Περιέχει επίσης 11 πολυφαινόλες οι οποίες έχουν έντονη αντιοξειδωτική δράση. Πολλοί βοτανοθεραπευτές το προτείνουν ως υποκατάστατο του καφέ. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός πως το βότανο περιέχει 1-2% καφεΐνη, ενώ παράλληλα περιέχει ωφέλιμα συστατικά που δεν περιέχονται στο καφέ.
Μέσα από την βοτανοθεραπεία βρίσκουμε φυσικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας!
Μπορεί η κλασική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης.
Έως και το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, τα κύρια μέσα θεραπείας των ανθρώπων ήταν τα βότανα και έχουν χρησιμοποιηθεί από όλους τους πολιτισμούς της γης.
Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων.
Ο Ασκληπιός με τα «φαρμακοτριβεία» του και τα «υγιεινοθεραπευτήριά» του θεοποιήθηκε με περισσότερα από 340 Ασκληπιεία κατά τον 6ο π.Χ. αι.
Ο Γαληνός, χρησιμοποίησε και συνδυασμούς βοτάνων, διότι όπως υποστήριζε, με τα απλά βότανα, αρκετές φορές, δεν θεραπεύονται «αι παρά φύσιν διαθέσεις».
Τα σκευάσματα του Γαληνού, γνωστά και ως γαληνικά σκευάσματα είναι τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται μέχρι στις μέρες μας από τους βοτανολόγους ιατρούς.
Ο πατέρας της βοτανικής, ο Θεόφραστος, στα εννιά βιβλία του «περί φυτών ιστορίας», περιγράφει τα φυτά και τις φαρμακολογικές τους ιδιότητες.
Ο Διοσκουρίδης, ο διασημότερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας,στον 1ο αιώνα μ.Χ., έγραψε ένα πολύ σημαντικό έργο το «περί ύλης ιατρικής» δηλαδή των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, μελέτησε περίπου 500 φυτά και τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Σύντομα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ.
