Περιγραφή
Περιέχει Μέλισσα (μελισσόχορτο ) που βοηθάει την λειτουργία της καρδιάς, ηρεμεί τους έντονους παλμούς της, αυξάνει την αντίληψη και ενισχύει τη μνήμη διώχνει μακριά την θλίψη και το άγχος .!!!
Πρόσφατη συστηματική έρευνα σε φοιτητές έδειξε πως η κατανάλωση Μελισσόχορτου μειώνει σημαντικά το stress κατά τη διάρκεια των εξετάσεων – οδηγώντας σε καλύτερη συγκέντρωση και επιδόσεις, ενώ ταυτόχρονα είναι αποτελεσματικό σε περιπτώσεις αϋπνίας.
Λεβάντα, ήπιο ενισχυτικό, τονωτικό του νευρικού συστήματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε καταστάσεις νευρικής εξασθένισης και εξάντλησης
Πασσιφλόρα, εξαιρετικό ηρεμιστικό βότανο το οποίο καταπραΰνει τα νεύρα και ανακουφίζει τη μϋική ένταση και το άγχος, βοηθάει στην αϋπνία και την κατάθλιψη ήπιας μορφής καθώς και την
υπερένταση στην περίοδο της εμμηνόπαυσης
Humulus lupulus (Λυκίσκος) Η δράση του είναι ηρεμιστική, υπνωτική, αντισηπτική, στυπτική.
Μαντζουράνα (Origanum majorana), αϋπνία, ημικρανίες, νευρική υπερένταση, νευρασθένεια, άγχος, υπέρταση, δυσπεψία, τυμπανισμός.
Δοσολογία: 15-20 σταγόνες 2 φορές την ημέρα.
Μέσα από την βοτανοθεραπεία βρίσκουμε φυσικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας!
Μπορεί η κλασική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης.
Έως και το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, τα κύρια μέσα θεραπείας των ανθρώπων ήταν τα βότανα και έχουν χρησιμοποιηθεί από όλους τους πολιτισμούς της γης.
Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων.
Ο Ασκληπιός με τα «φαρμακοτριβεία» του και τα «υγιεινοθεραπευτήριά» του θεοποιήθηκε με περισσότερα από 340 Ασκληπιεία κατά τον 6ο π.Χ. αι.
Ο Γαληνός, χρησιμοποίησε και συνδυασμούς βοτάνων, διότι όπως υποστήριζε, με τα απλά βότανα, αρκετές φορές, δεν θεραπεύονται «αι παρά φύσιν διαθέσεις».
Τα σκευάσματα του Γαληνού, γνωστά και ως γαληνικά σκευάσματα είναι τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται μέχρι στις μέρες μας από τους βοτανολόγους ιατρούς.
Ο πατέρας της βοτανικής, ο Θεόφραστος, στα εννιά βιβλία του «περί φυτών ιστορίας», περιγράφει τα φυτά και τις φαρμακολογικές τους ιδιότητες.
Ο Διοσκουρίδης, ο διασημότερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας,στον 1ο αιώνα μ.Χ., έγραψε ένα πολύ σημαντικό έργο το «περί ύλης ιατρικής» δηλαδή των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, μελέτησε περίπου 500 φυτά και τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Σύντομα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ.
