Περιγραφή
Τα είδη Plantago έχουν χρησιμοποιηθεί από τους προϊστορικούς χρόνους ως βότανα .
Την πρώτη χιλιετία το φυτό ήταν γνωστό στους Άραβες, Πέρσες, Έλληνες και Ρωμαίους γιατρούς.
Ο Ακιβέννας στο βιβλίο του «Κανόνες της ιατρικής επιστήμης» συνιστούσε το Plantago ως αντιαιμορραγικό μέσο, σε ασθένειες των νεφρών, του συκωτιού, των πνευμόνων, ρευματισμούς, χρόνια κακοήθη έλκη και φλεγμονές των ματιών.
Σύμφωνα με τον Διοσκουρίδη, θεραπεύει τις δερματικές παθήσεις, αιμορροΐδες, συρίγγια και έλκη.
Είναι ιδανικό για το βήχα και την ήπια βρογχίτιδα.
Περιέχει βιταμίνες και μέταλλα, καροτίνη, βιταμίνες C και Κ, μαγνήσιο, ασβέστιο, διοξείδιο του πυριτίου, γλυκοσίδια, πικρές ουσίες, και τανίνες, λιπαρά οξέα, βλέννα, σαπωνίνες, ένζυμα, αλκαλοειδή και φυτοσίδια.
Είναι διουρητικό, δηλαδή ωφέλιμο σε παθήσεις του ήπατος, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, αλλά και την αιμορραγία του ουροποιητικού συστήματος.
Επίσης οι γλοιώδεις ουσίες που περιέχει, δρουν ως ελαφρό καθαρτικό και μαλακτικό για τις ερεθισμένες βλεννογόνους μεμβράνες των εσωτερικών οργάνων.
Βοηθά σε γαστρίτιδα, σε έλκος στο στομάχι, σε δυσπεψίες, ρυθμίζει την οξύτητα του στομαχιού και βοηθά σε ελκώδεις κολίτιδες ενώ συστήνεται σε διαβητικούς με καταπληκτικά αποτελέσματα.
Έχει επίσης πολύ καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης.
Στο δέρμα, ως καλλυντικό παρέχει σύσφιξη, λάμψη και αντιρυτιδική προστασία ενώ
συμβάλλει στην ανάπτυξη πυκνών και λαμπερών μαλλιών και τη διατήρηση δυνατών νυχιών.
Μέσα από την βοτανοθεραπεία βρίσκουμε φυσικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας!
Μπορεί η κλασική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης.
Έως και το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, τα κύρια μέσα θεραπείας των ανθρώπων ήταν τα βότανα και έχουν χρησιμοποιηθεί από όλους τους πολιτισμούς της γης.
Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων.
Ο Ασκληπιός με τα «φαρμακοτριβεία» του και τα «υγιεινοθεραπευτήριά» του θεοποιήθηκε με περισσότερα από 340 Ασκληπιεία κατά τον 6ο π.Χ. αι.
Ο Γαληνός, χρησιμοποίησε και συνδυασμούς βοτάνων, διότι όπως υποστήριζε, με τα απλά βότανα, αρκετές φορές, δεν θεραπεύονται «αι παρά φύσιν διαθέσεις».
Τα σκευάσματα του Γαληνού, γνωστά και ως γαληνικά σκευάσματα είναι τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται μέχρι στις μέρες μας από τους βοτανολόγους ιατρούς.
Ο πατέρας της βοτανικής, ο Θεόφραστος, στα εννιά βιβλία του «περί φυτών ιστορίας», περιγράφει τα φυτά και τις φαρμακολογικές τους ιδιότητες.
Ο Διοσκουρίδης, ο διασημότερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας,στον 1ο αιώνα μ.Χ., έγραψε ένα πολύ σημαντικό έργο το «περί ύλης ιατρικής» δηλαδή των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, μελέτησε περίπου 500 φυτά και τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Σύντομα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ.
