Περιγραφή
Το τελειότερο διουρητικό, καταπολεμά την υπέρταση, μειώνει χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, αντιμετωπίζει τις χρόνιες ρευματοπάθειες και αρθρίτιδα, μειώνει το ουρικό οξύ, ενισχύει την πρόσληψη ασβεστίου και αντιμετωπίζει επίσης εντυπωσιακά τις χρόνιες δερματίτιδες.
Το ταραξάκο, είναι ένα από τα βότανα που προστατεύουν και καταπολεμούν την παχυσαρκία και βοηθά στη διατήρηση του βάρους σε κανονικά επίπεδα. Επίσης, συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία του ήπατος και έχει καταπραϋντική δράση.
Μία από τις σημαντικές ωφέλειες που του αποδίδονται, είναι η δυνατότητα που παρουσιάζει στο τομέα της αποτοξίνωσης του οργανισμού.
Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί, ότι παρά τη διουρητική του δράση, το ταραξάκο δεν προκαλεί απώλειες καλίου, δεδομένου ότι είναι από μόνο του πηγή καλίου.
Μέσα από την βοτανοθεραπεία βρίσκουμε φυσικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας!
Μπορεί η κλασική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης.
Έως και το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, τα κύρια μέσα θεραπείας των ανθρώπων ήταν τα βότανα και έχουν χρησιμοποιηθεί από όλους τους πολιτισμούς της γης.
Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων.
Ο Ασκληπιός με τα «φαρμακοτριβεία» του και τα «υγιεινοθεραπευτήριά» του θεοποιήθηκε με περισσότερα από 340 Ασκληπιεία κατά τον 6ο π.Χ. αι.
Ο Γαληνός, χρησιμοποίησε και συνδυασμούς βοτάνων, διότι όπως υποστήριζε, με τα απλά βότανα, αρκετές φορές, δεν θεραπεύονται «αι παρά φύσιν διαθέσεις».
Τα σκευάσματα του Γαληνού, γνωστά και ως γαληνικά σκευάσματα είναι τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται μέχρι στις μέρες μας από τους βοτανολόγους ιατρούς.
Ο πατέρας της βοτανικής, ο Θεόφραστος, στα εννιά βιβλία του «περί φυτών ιστορίας», περιγράφει τα φυτά και τις φαρμακολογικές τους ιδιότητες.
Ο Διοσκουρίδης, ο διασημότερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας,στον 1ο αιώνα μ.Χ., έγραψε ένα πολύ σημαντικό έργο το «περί ύλης ιατρικής» δηλαδή των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, μελέτησε περίπου 500 φυτά και τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Σύντομα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ.
