Περιγραφή
Είναι πλούσια σε βιταμίνες A, C, E, Κ, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, φυλλικό οξύ,
καλά λιπαρά οξέα, ασβέστιο, ιχνοστοιχεία όπως κάλιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φώσφορο, σελήνιο και ψευδάργυρο,
Περιέχει ομάδα ισχυρών αντιοξειδωτικών ουσιών, φλαβονοειδή και φυτικό σίδηρο.
Επίσης πολλά φυτοχημικά στοιχεία όπως το λυκοπένιο, β-καροτένιο, καφεϊκό οξύ και βεταΐνη, ουσίες με ισχυρή αντιοξειδωτική δράση έναντι της δημιουργίας ελεύθερων ριζών.
Η περιεκτικότητα της σε σεκρετίνη, διεγείρει το πάγκρεας για την παραγωγή ινσουλίνης ενώ η ισταμίνη που περιέχει, προσφέρει ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση.
Η τσουκνίδα είναι βότανο, με διουρητικές ιδιότητες , στυπτικό, αποχρεμπτικό, τονωτικό, αντιφλεγμονώδες, αναλγητικό, αιμοστατικό, αντιδιαβητικό,
Βοηθάει σημαντικά στην ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. στην αναιμία, υπέρταση, νεφρική ανεπάρκεια, παθήσεις της χολής κατακράτηση υγρών – απώλεια βάρους.
Η τσουκνίδα καθαρίζει τα μαλλιά χωρίς να αφαιρεί τα φυσικά έλαια από το δέρμα και τα μαλλιά, καθιστώντας την έτσι, ιδανική για την αντιμετώπιση της πιτυρίδας.
Μέσα από την βοτανοθεραπεία βρίσκουμε φυσικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας!
Μπορεί η κλασική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης.
Έως και το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, τα κύρια μέσα θεραπείας των ανθρώπων ήταν τα βότανα και έχουν χρησιμοποιηθεί από όλους τους πολιτισμούς της γης.
Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων.
Ο Ασκληπιός με τα «φαρμακοτριβεία» του και τα «υγιεινοθεραπευτήριά» του θεοποιήθηκε με περισσότερα από 340 Ασκληπιεία κατά τον 6ο π.Χ. αι.
Ο Γαληνός, χρησιμοποίησε και συνδυασμούς βοτάνων, διότι όπως υποστήριζε, με τα απλά βότανα, αρκετές φορές, δεν θεραπεύονται «αι παρά φύσιν διαθέσεις».
Τα σκευάσματα του Γαληνού, γνωστά και ως γαληνικά σκευάσματα είναι τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται μέχρι στις μέρες μας από τους βοτανολόγους ιατρούς.
Ο πατέρας της βοτανικής, ο Θεόφραστος, στα εννιά βιβλία του «περί φυτών ιστορίας», περιγράφει τα φυτά και τις φαρμακολογικές τους ιδιότητες.
Ο Διοσκουρίδης, ο διασημότερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας,στον 1ο αιώνα μ.Χ., έγραψε ένα πολύ σημαντικό έργο το «περί ύλης ιατρικής» δηλαδή των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, μελέτησε περίπου 500 φυτά και τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Σύντομα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ.
